نقد فیلم 2073
با نقد فیلم 2073 همراه باشید. سازنده مستند بخشی از ظرافت را از دست میدهد، اما به مسائل بزرگی میپردازد. در همین حال، سامانتا مورتون در میان خرابههای پساآخرالزمانی قدم میزند و در یک خیالپردازی تاریک آیندهنگرانه غرق میشود.
نقد فیلم 2073
اصیف کاپادیا در یک درام-مستند فانتزی ۸۵ دقیقهای به موضوعات بزرگی میپردازد: تغییرات اقلیمی، فاشیسم شرکتی و فرسایش جهانی دموکراسی. اگر نتیجه گاهی شدید، تکراری یا مانند موعظه به نظر میرسد، شاید به دلیل اهمیت گسترده و غیرقابلانکار موضوعاتی باشد که او به آنها پرداخته است.
نقد فیلم یک ناشناخته کامل A Complete Unknown
این موضوع همان “فیل در اتاق” است: کاهش تدریجی و پنهان آزادیهای ما. پرداختن مستقیم به آن (که احتمالاً تنها راه مواجهه با آن است) به نوعی فدا کردن ظرافت، عمق و زبان سینمایی دقیقتری است که آثار قبلی کاپادیا درباره آیکونهای فرهنگی مانند دیگو مارادونا و ایمی واینهاوس را قابل دسترستر کرده بود. بله، آن فیلمها از نظر هنری موفقتر بودند، اما این به معنای کماهمیت بودن قدرت یا ارتباط آنچه او در اینجا تلاش کرده نیست.
2073 یک خیالپردازی تاریک آیندهنگرانه است که تا حد زیادی از فیلم La Jetée اثر کریس مارکر الهام گرفته. سامانتا مورتون در این فیلم زنی را در یک سرزمین ویران پساآخرالزمانی بازی میکند؛ بازماندهای که به سختی زنده میماند، گهگاه چراغقوه دستیاش را روشن میکند و به این فکر میکند که اوضاع چگونه به اینجا رسیده است. واقعاً چگونه؟
آنچه در نهایت میبینیم ترکیبی از آرشیو اخبار روز و تصاویری از فاجعه اقلیمی است که به شکلی تهدیدآمیز به آیندهای که هماکنون در حال وقوع است، اشاره دارد (برخی از آنها آشنا هستند) که با تصاویری از پلیسهایی که در سراسر جهان بر اعتراضات سرکوب میکنند، و گالری تاریک و آشنا از پلوترارهای متوسط – مانند مودی، شی، ترامپ، پوتین، اوربان – همراه با تسهیلکنندگان و همراهان تکنولوژیبرهایی مانند بیزوس و زاکربرگ، مقایسه میشود. اینها همان پیچ نظامی-صنعتی قدرت هستند، چه نرم و چه سخت، میلیاردرهایی که در کنار ملیگرایان بیرحم و فاشیستهایی که در حال ترویج پارانویا و جنگطلبی خود هستند، قدم میزنند در حالی که زمین به تدریج – و نه چندان تدریجی – به دماهایی غیرقابل تحمل میرسد.
کاپادیا از ناظران سیاسی مانند جورج مانبیوت و آن اپلباوم در قالب صداگذاری استفاده میکند و شاید محتوای فیلم و قدرت آن بیشتر میشد اگر به آنها اجازه داده میشد نقدهای متمایز خود را با طول بیشتری توسعه دهند. اما بدون شک حضورشان احساس میشود. 2073 قطعاً فریادی مرتبط از خشم علیه نیروهای اقتدارگرایی است که دموکراسی و محیط زیست ما را به نابودی میکشند – و همچنین سادگی و بیخبر بودن بیزحمت که اجازه میدهد این اتفاق بیفتد.
