نقد فیلم Kraven the Hunter
با نقد فیلم Kraven the Hunter همراه جوی استیک باشید. چند سال و چند اعلام زودهنگام گذشته از زمانی که فیلم «Kraven the Hunter» بهعنوان اسپینآف جدید مرتبط با مرد عنکبوتی توسط سونی معرفی شد. این تولید پرزرقوبرق اما ناپخته اکنون به دو فیلم دیگر از ماهوارههای مرد عنکبوتی که ناکام ماندهاند، یعنی «Madame Web» و «Venom: The Last Dance» میپیوندد؛ آثاری که هیچکدام بهاندازهای موفق نبودند که اینقدر توضیحات جدی و بازیهای اغراقشده را توجیه کنند.
نقد فیلم Kraven the Hunter
در ابتدای نقد فیلم Kraven the Hunter باید بگوییم که همه در «Kraven the Hunter» تلاش خود را میکنند، همانطور که کارگردان، J.C. Chandor، در معرفی صمیمانهای که در افتتاحیه دیشب نیویورک داشت، نشان داد.
بااینحال، هیچ چیزی روی پرده وجود ندارد که نشان دهد شخصیتها بهدرستی درک شدهاند یا دلیل قانعکنندهای برای روایت داستانشان وجود دارد، جز همان تمایل بیهدف به بهرهبرداری از تمام جزئیات مالکیت فکری مارول. همهچیز همزمان بیروح و تلاشگر برای جلب رضایت به نظر میرسد؛ از حیوانات دیجیتالی سافاری گرفته تا حرکات پیچیده با سیم و ناسزاهای چهارحرفی.
اما هیچچیز آن حس شادی بیقید و بند کمیکبوکی را ندارد که شاید از فیلمی درباره یک قاتل روسی عضلانی با مشکلات پدری و مبارزاتش با شرورهای رنگارنگی مانند «Rhino» و «Foreigner» انتظار داشته باشید. گاهی بازیگران متعهد اما بیهدف فیلم جوکهایی میگویند؛ اما هیچچیز واقعاً تأثیرگذار نیست.
فیلم «Kraven the Hunter» با یک جاده یخی طولانی به سمت زندان آغاز میشود. زندانیان برای پنج دقیقه از اتوبوس پیاده میشوند تا نیازهای خود را برطرف کنند.
یکی از نگهبانان به دنبال ضدقهرمان ما، سرگئی «شکارچی» کراوینوف (آرون تیلور-جانسون)، قدم میزند. سرگئی اولین حضور خود را در حالی که ظاهراً در حال ادرار است، انجام میدهد؛ هرچند دیالوگهای نگهبان نشان میدهد که او به دنبال فرصتی برای فرار است.
ماجرا ادامه پیدا نمیکند، زیرا گرگهای (بزرگ و مصنوعی) انیمیشنی مانع راه هستند. سرگئی پس از فرار از زندان با آنها روبهرو میشود و بهسرعت از شرشان خلاص میشود.
شبیه «Pumaman» افسانهای (اما غیرمرتبط)، تیلور-جانسون بدون ظرافت یا استایل روی بامها پرواز میکند و از دیوارها بالا میرود. او در یک هلیکوپتر پیراهنش را در میآورد و بعد، به راننده فرار خود با لحن رباتیک جواب میدهد: «همیشه همینطوره. خوب برای من، بد برای اونا.»
با اینکه تیلور-جانسون مجبور است دیالوگهای شستهرفته اما غیرجذاب مانند «شکار آدمها کار منه» را بگوید، نمیتوان مدت زیادی از او عصبانی بود.
گروهی از شرورهای ابرقدرت، به رهبری الکسی «راینو» سیتسویچ (الساندرو نیولا) و یک آدمکش بینام ملقب به «فارینر» (کریستوفر ابوت)، سرگئی را دنبال میکنند.
کراوینوف، که قدرتهای حیوانی خود را از نامزد آیندهاش کالیپسو (آریانا دبوز) در جریان یک شکار سافاری با پدر متکبر شکارچیاش نیکولای (راسل کرو) به دست آورده، به عجلهای برای فرار نشان نمیدهد.
در نقد فیلم Kraven the Hunter باید بگوییم که فیلم پر از صحنههای انیمیشنی تکراری و بدون هیجان است. قدرتهای ابرشرورها مثل هیپنوتیزم فارینر، پوست راینو مانند کرگدن، و علاقه مادربزرگ کالیپسو به وودو، تنها در قالب توضیحات طولانی بیان میشوند.
این فیلم ۱۲۷ دقیقهای با درجه سنی R برای چه کسی ساخته شده؟ دیالوگهای اجباری، صحنههای طولانی بیهدف، ناسزاهای بیروح، و خونریزیهای غیرقابل باور، هیچ کمکی به ایجاد یک لحن خاص نمیکنند.
حتی بازی نیولا و کرو که خود را در نقشهایشان غرق کردهاند، از تناقضی رنج میبرد که تیلور-جانسون نمیتواند جبران کند. صحنههایی مانند فرود سرگئی روی چهار دستوپا برای نشان دادن تسلط یا گاز گرفتن بینی یک شخصیت منفی و پرتاب آن با گرافیک ضعیف کامپیوتری، بهجای جذابیت، خندهدار است.
فیلم، حس آشنای آثار مارولی سونی را منتقل میکند. اما با کلیشههای تکراری و اتفاقات ساختگی، لذت بردن از آن سخت میشود.
دیالوگهای مسخرهای مانند توضیح فارینر برای لقبش با گفتن «چون اهل اینجا نیستم»، فقط حس ناامیدی را افزایش میدهد. به جای یک فیلم معمولی از دنیای سینمایی مارول، «Kraven the Hunter» یک اثر بیروح و بیجذابیت است که فقط بهاندازهای براق است که باعث شود از کیفیت بدش بیشتر ناراحت شوید.
حالا باید ببنیم که فروش این فیلم در باکس آفیس به چه صورت خواهد بود.
امتیاز IMD فیلم Kraven the Hunter
۵.۵ از ۱۰
ظاهرا اصلا فیلم جالبی نیست و خوب از آب در نیومده