نقد فیلم Porcelain War
با نقد فیلم Porcelain War همراه جوی استیک باشید.
نقد فیلم Porcelain War
مستند Porcelain War به کارگردانی برندن بلمو و اسلاوا لئونتیف با یک کارت متن آغاز می‌شود: «تقریباً تمام تصاویری که قرار است مشاهده کنید توسط افراد حاضر در این فیلم ضبط شده است.» این جمله انتظاری از محتوایی غیرقابل باور ایجاد می‌کند. و در این مورد، می‌توان گفت که این وعده کاملاً عملی شده است. بیشتر آنچه می‌بینیم مربوط به اوکراین در سال ۲۰۲۲ است، دوره‌ای پرتنش که همچنان ادامه دارد.
آغاز فیلم در یک جنگل آرام در حوالی خارکف، شهری نزدیک مرز روسیه، ما را با اسلاوا (یکی از کارگردانان) و آنیا، هنرمندانی که مجسمه‌های پرسلین می‌سازند و آن‌ها را در محیط‌های واقعی قرار می‌دهند، آشنا می‌کند. یک کارت متن دیگر یکی از آثار زیبای آن‌ها را در میان خرابه‌های شهرشان نشان می‌دهد. این فیلم از نظر لحن یک موفقیت چشمگیر است. این افراد تصمیم گرفته‌اند در میانه جنگ در کشور خود بمانند. بمانند و هنر خلق کنند. بمانند و بجنگند. اسلاوا به غیرنظامیان معمولی آموزش نظامی می‌دهد تا سرباز شوند. ما کاتیا، که در حوزه فناوری اطلاعات کار می‌کند، را می‌بینیم که یاد می‌گیرد چگونه اسلحه بارگذاری کند، همراه با کشاورزان و پیمانکارانی که همان کار را انجام می‌دهند. موسیقی تأثیرگذار و زیبایی‌شناسی کلی فیلم، تناقض و پوچی این شرایط را برجسته می‌کند. تصاویر تکان‌دهنده‌ای از بمب‌هایی که ساختمان‌ها را تخریب می‌کنند، بینندگان را به یاد آنچه در خطر است و آنچه تاکنون از دست رفته است، می‌اندازد.
نقد فیلم Elton John: Never Too Late
صحنه‌های آرام میان اسلاوا و آنیا شاید تأثیرگذارتر از صحنه‌های نبرد و ویرانه‌ها باشند. آنیا روی مجسمه‌های پرسلینی که اسلاوا می‌سازد نقاشی می‌کند، و فیلم‌سازان این نقاشی‌ها را به‌صورت انیمیشن در می‌آورند، در حالی که این دو به یادگیری تصرف کریمه توسط روسیه در سال ۲۰۱۴ می‌افتند؛ واقعه‌ای که همه چیز را تغییر داد. آن‌ها می‌گویند: «سخت است که به مردم زندگی کردن را ممنوع کنی.» این خاطرات به خوبی لحظه کنونی را در بستر تاریخی قرار می‌دهند. پس از سقوط کریمه، بیشتر اوکراینی‌ها می‌دانستند که زمان آماده شدن برای دفاع از سرزمین‌شان فرا رسیده است. زمان دقیق مشخص نبود، اما افراد و اهداف روشن بودند.
در حاشیه فیلم، لحظات سبک‌تر و دلنشینی دیده می‌شود—آنیا که در دریاچه‌ای نزدیک شنا می‌کند یا سگ بامزه‌شان، فرودو، که در اطراف کاوش می‌کند. این لحظات با تصاویر تکان‌دهنده‌ای که از پهپادها و دوربین‌های نصب‌شده بر بدن در میان درگیری‌ها ضبط شده‌اند، در تضاد است. در نقطه‌ای از فیلم، اعضای گروهی که اسلاوا آموزش داده است به باخموت، در قلب جنگ، فرستاده می‌شوند. تصاویری که در این بخش نمایش داده می‌شود، مدت‌ها در ذهن باقی خواهد ماند. همان‌طور که در پایان Porcelain War بیان می‌شود: «هیچ‌کدام از ما دیگر مثل قبل نخواهیم بود.»
بررسی فیلم Small Things Like These
مانند اکثر مستندها، این فیلم یک شاهکار تدوین است. برندن بلمو، آنیلا سیدورسکا، و کلی کامرون به‌خاطر کار دقیق و جامعشان اعتبار دارند. نمی‌توان حجم تصاویری را که این سه نفر باید بررسی، سازمان‌دهی و به یک روایت تبدیل می‌کردند، تصور کرد. اینکه Porcelain War به‌عنوان یک مستند جنگی مؤثر و موجز ظاهر شده و در عین حال شامل صحنه‌های انیمیشنی جذاب در دل آثار هنری زیبای شخصیت‌های اصلی‌اش است، آن را به اثری برجسته تبدیل می‌کند. وجود این فیلم، خود پیام آن را تأیید می‌کند: حتی در جنگ، زندگی باید جریان داشته باشد. هنر ما را زنده نگه می‌دارد و به بقا کمک می‌کند.
