بررسی بازی Sniper Elite: Resistance

با بررسی بازی Sniper Elite: Resistance همراه جوی استیک باشید. وقتی فرصتی برای تجربه کامل این بازی به دست آوردم، بسیار هیجان‌زده شدم. انتظارم آنقدر زیاد بود که حتی نفرت از بازی‌های شوتر روی پلی‌استیشن 5 را کنار گذاشتم.

با اینکه معتقدم هر شوتر خوبی با موس و کیبورد بهتر بازی می‌شود، Sniper Elite: Resistance با استفاده از ویژگی‌های پلی‌استیشن 5 تجربه‌ای عالی ارائه داد. اما درباره این موضوع بعداً بیشتر توضیح می‌دهم.

Sniper Elite: Resistance نه یک شوتر سخت است و نه یک شبیه‌ساز کامل اسنایپر، اما به‌عنوان یک بازی مخفی‌کاری سینمایی که تجربه‌ای روان، چالش‌برانگیز و گاهی آزاردهنده ارائه می‌دهد، بسیار موفق عمل کرده است.

بعد از یک روز طولانی کاری، شلیک به جمجمه‌های نازی‌ها در دنیای مجازی بهترین راه برای آرامش است. اما آیا این بازی، تجربه نهایی نابود کردن نازی‌ها را ارائه می‌دهد؟ بیایید بررسی کنیم.

آشنایی با Sniper Elite

اگر با این سری آشنایی ندارید، Sniper Elite از سال 2005 با فرمولی موفق مخاطبان را جذب کرده است. شما نقش یک اسنایپر نیروی ویژه را بازی می‌کنید که پشت خطوط دشمن مأموریت‌های خطرناک انجام می‌دهد تا به نیروهای متفقین کمک کند.

گیم‌پلی سوم‌شخص با اکشن جاسوسی که دشمنان همیشه هوشیارند و به‌راحتی شما را نابود می‌کنند، به شکلی بهینه‌تر شبیه آثار اولیه Metal Gear از هیدئو کوجیما است.

برای گرم کردن پیش از نصب این بازی، تصمیم گرفتم نقش یک جاسوس خفن را در Ghost Recon: Wildlands بازی کنم. اما خیلی زود فهمیدم که سربازان آلمانی Sniper Elite: Resistance در مقایسه با دشمنان Ghost Recon چند برابر خطرناک‌تر هستند.

این بازی هیچ چیزی را آسان نمی‌گیرد. همان‌طور که از اسمش پیداست، تمرکز اصلی بازی روی کشتن دشمنان از فاصله دور و بدون جلب‌توجه است. بنابراین، استفاده از مسلسل بدون صدا به‌جای یک شلیک بی‌صدا اشتباه بزرگی است.

داستان و ارائه

Sniper Elite: Resistance ادامه‌ای بر Sniper Elite 5 است و داستان آن در بهار ۱۹۴۴ در فرانسه تحت اشغال نازی‌ها جریان دارد. شما در نقش هری هاوکر، مأمور سازمان عملیات ویژه (SOE) بازی می‌کنید.

وظیفه اصلی شما، برقراری ارتباط با یکی از گروه‌های مقاومت فرانسه و جلوگیری از استقرار یک سلاح فوق‌پیشرفته آلمانی است. این سلاح می‌تواند عملیات فرود نیروهای متفقین در نرماندی را به خطر بیندازد.

پیش‌زمینه و ارائه داستان بازی قوی است، حتی اگر ایده کلیشه‌ای “سلاح معجزه‌گر” در سبک برنامه‌های کانال History کمی تکراری به نظر برسد.

بررسی بازی Dynasty Warriors: Origins

هر مأموریت با یک خلاصه جذاب همراه است که شامل فیلم‌های قدیمی دانه‌دار، اسناد و دستورالعمل‌های رمزآلود از طریق رادیو می‌شود.

چندین مشکل کوچک در بازی وجود دارد. سطح ابتدایی شما را در مأموریت حمله به سد قرار می‌دهد تا از عملیات معروف Squadron 617 حمایت کنید. این بخش یک ارجاع عالی به بخش بریتانیایی بازی اول Call of Duty است.

اما به دلایلی که برای من قابل فهم نیست، بازی Sniper Elite: Resistance این عملیات را در روشنایی روز به تصویر می‌کشد. احتمالاً همه بازیکنان کتاب Enemy Coast Ahead، خودزندگینامه فرمانده عملیات گای گیبسون، را نخوانده‌اند، اما دیدن لانکسترها که در وسط روز حمله می‌کنند، کمی احمقانه به نظر می‌رسد.

گیم‌پلی اسنایپر الیپ رسیستنس

در نگاه اول، بازی Sniper Elite مانند یک شوتر سوم‌شخص کلاسیک به نظر می‌رسد. در نقشه‌های بزرگ حرکت می‌کنید، با نزدیک شدن به دیوار یا یک شیء محکم وارد حالت پوشش می‌شوید، و شروع به تیراندازی می‌کنید.

استودیوی Rebellion کار بزرگی انجام داده تا دنیای بازی طبیعی و تعاملی به نظر برسد. می‌توانید از هر جعبه کوچک به‌عنوان پوشش استفاده کنید، از موانع کوچک بپرید، و حتی ساختارهای پیچیده‌تر نیز بدون نیاز به نشانه‌های واضح و زننده مانند رنگ زرد (که بسیاری از بازیکنان از آن متنفرند) قابل‌تعامل هستند.

در یکی از معدود مواقعی که بازی چنین نشانه‌ای اضافه کرده، از فضله پرندگان روی بالکن هتل استفاده شده است. این یک مثال ساده اما تاثیرگذار از دیدگاه بازیکنان درباره این نوع راهنماها است.

همان‌طور که قبلاً گفتم، شوترها به طور کلی روی پلی‌استیشن ۵ به‌خوبی جواب نمی‌دهند، اما کنترلرها در برخی موارد برتری دارند. Sniper Elite: Resistance به‌خوبی از این مزایا بهره می‌برد.

در مسائل جزئی، یک بازی مخفی‌کاری با استفاده از دسته‌های آنالوگ برای حرکت، بسیار بهتر عمل می‌کند. حرکت آهسته و دقیق با چوب آنالوگ هنگام قدم زدن نزدیک یک نگهبان هم کارآمدتر است و هم حس غرق شدن در بازی را بیشتر می‌کند. این تجربه به مراتب بهتر از فشار دادن کلیدهای کیبورد است.

نمی‌توانم نظر مثبتی درباره هدف‌گیری بدهم، اما این مسئله به طراحی کلی مربوط می‌شود. شوترهای اول‌شخص بهترین عملکرد را با ماوس یا دسته‌های مخصوص سبک آرکید دارند (مانند Duck Hunt در NES).

با این حال، Sniper Elite: Resistance برخی از مشکلات را با ارائه یک سیستم سه‌مرحله‌ای هدف‌گیری کاهش می‌دهد.

• در حالت عادی، شخصیت «هری» از لگن شلیک می‌کند.
• فشار دادن نصفه دکمه چپ، اسلحه را بالا می‌آورد و نشانه قدیمی روی شانه ظاهر می‌شود.
• نگه‌داشتن کامل دکمه چپ باعث می‌شود که از طریق دوربین نشانه‌گیری کنید.

نشانه‌گیری روی شانه حساسیت بیشتری دارد و برای مبارزات نزدیک مناسب است. اما نشانه‌گیری از طریق دوربین برای دقت بالاتر به‌کار می‌رود و حس روان‌تری دارد.

یکی از بهترین جنبه‌های تجربه بازی روی کنترلر DualSense، بازخورد ماشه‌ها است. این قابلیت در بازی‌هایی مانند Astro Bot و ARMA Reforger مورد توجه قرار گرفته، اما همچنان کمیاب است. استودیوی Rebellion این ویژگی را به بهترین شکل پیاده‌سازی کرده است.

ماشه راست کنترلر، حس فشار ماشه هر سلاح در بازی را بازسازی می‌کند. اغراق نمی‌کنم اگر بگویم شلیک با تفنگ‌های تک‌تیرانداز مرز تجربه‌ای شگفت‌انگیز را لمس می‌کند. هر ماشه حس متفاوتی دارد. مثلاً در مورد مدل Berthier 1916، حس فشار ماشه به‌وضوح متمایز است.

طراحی هوشمندانه مراحل

یکی از شکایت‌های اصلی در مورد Sniper Elite 5 هوش مصنوعی ضعیف بازی بود که در کنار طراحی ساده مراحل، بازی را بیش‌ازحد آسان کرده بود.

اما در Sniper Elite: Resistance این مشکل حل شده است، گرچه گاهی حس می‌شود تیم سازنده در این کار زیاده‌روی کرده‌اند. البته شاید این حس برای بازیکنان حرفه‌ای این مجموعه متفاوت باشد، اما برخی از موقعیت‌ها آن‌قدر دشوار بودند که تقریباً ناامیدکننده به نظر می‌رسیدند.

بیشتر مراحل بازی مانند یک معما طراحی شده‌اند. تقریباً هر نقطه از نقشه، چند راه متفاوت برای دسترسی دارد، اما با تعداد زیادی نگهبان که مسیر شما را سد می‌کنند.

به‌طور تئوری می‌توانید با زور و قدرت از مراحل عبور کنید، اما مهمات محدود، سلامت پایین و دقت بالای دشمنان، این روش را اغلب به گزینه‌ای نامناسب تبدیل می‌کند.

بازی شما را مجبور نمی‌کند تا به روش خاصی پیش بروید، و همین آزادی عمل باعث می‌شود تا خلاقیت خود را به کار بگیرید.

در یکی از موقعیت‌ها، با یک بطری شیشه‌ای سرباز آلمانی را بی‌هوش کردم و بعد به‌سراغ دوستش رفتم. در موقعیتی دیگر، با یک انفجار عظیم با استفاده از TNT و فیوز توجه دشمنان دوردست را جلب کردم تا مسیر پیش رو را باز کنم.

این حس حل معماهای تاکتیکی واقعاً لذت‌بخش است، اما گاهی سیستم چک‌پوینت بازی این تجربه را خراب می‌کند. Sniper Elite: Resistance هر از گاهی به‌صورت خودکار ذخیره می‌شود، اما بازی شرایط را در نظر نمی‌گیرد.

در سه مرحله اول حداقل پنج بار بازی دقیقاً زمانی ذخیره شد که در آستانه تیر خوردن از یک گشت دشمن بودم. هرچند بیشتر این موقعیت‌ها قابل‌حل هستند و این سیستم حس عواقب را در بازی تقویت می‌کند، اما اگر چک‌پوینت‌ها کمتر و در موقعیت‌های استرس‌زای کمتری بود، تجربه بازی بسیار خوشایندتر می‌شد.

گرافیک و صدا

گرافیک بازی Sniper Elite: Resistance نه بد است و نه می‌توان آن را عالی توصیف کرد. نورپردازی خوب است، تکسچرها جزئیات کافی دارند و عملکرد بازی بسیار روان است.

با این حال، استانداردهای PlayStation 5 را برآورده نمی‌کند. مدل‌های شخصیت‌ها ظاهری قدیمی دارند که حس NPC‌های سال ۲۰۱۷ را می‌دهند. این ضعف در تضاد با جزئیات دقیق سلاح‌ها، اشیا و نقشه‌هاست. با توجه به واقعی بودن لوکیشن‌های بازی، فضای آن به‌خوبی منتقل شده، اما استانداردهای نسل جدید کنسول‌ها بهتر از این هستند.

از طرفی، صداگذاری بازی فوق‌العاده است. استفاده از بلندگوی کنترلر بیش از حد نیست و اکشن از طریق منبع اصلی صدا به زیبایی منتقل می‌شود.
صدای شلیک‌ها حس قدرتمندی دارند و دیالوگ‌های آلمانی در مقایسه با بازی‌های دیگر جنگ جهانی دوم کیفیت بهتری دارند. طراحی صوتی کاری کرده که هنگام تصمیم‌گیری، ارزش سکوت یا صدا را کاملاً حس کنید.

اما چیزی که آزاردهنده است، حرف‌های مداوم شخصیت Harry Hawker است. کمی خودگویی قابل‌قبول است، اما وقتی برای صدمین بار می‌گوید: «اوه، یه مسلسل!» واقعاً آدم را کلافه می‌کند.

اگر کسی از تیم Rebellion این را می‌خواند، لطفاً راهی برای کم کردن حرف زدن او پیدا کنید. این برای موفقیت جنگی بسیار حیاتی است!

بازی‌ای که باید Sniper Elite 5 می‌بود

اگر از Sniper Elite 5 به اینجا آمده‌اید، احتمالاً منتظر توضیح درباره مشکلات فنی، باگ‌ها یا ایرادات عملکردی هستید. این مشکلات نسخه قبلی را پر کرده بودند و بسیاری از بازیکنان را نسبت به Sniper Elite: Resistance محتاط کرده بودند.

خبر خوب این است که هیچ‌چیزی برای گفتن نیست. Sniper Elite: Resistance کاملاً روان اجرا می‌شود و در ۱۵ ساعت آزمایشی که انجام دادم، حتی یک بار هم کرش نکرد یا با لگ مواجه نشدم.

بازی به‌خوبی بهینه‌سازی شده و با سطحی از صیقل و دقت عرضه شده که بسیاری از توسعه‌دهندگان دیگر باید به آن توجه کنند. با پایداری، بهبود در حرکت‌ها، طراحی بهتر مراحل و هوش مصنوعی چالش‌برانگیزتر، این بازی به‌وضوح همان چیزی است که Sniper Elite 5 باید می‌بود.

نتیجه‌گیری

Sniper Elite: Resistance تغییر انقلابی خاصی ارائه نمی‌دهد، اما بازی‌ها همیشه برای خوب بودن نیاز به چنین تغییراتی ندارند. این یک بازی سرگرم‌کننده است که دریچه‌ای به بخشی مهم از تاریخ باز می‌کند. اگر از Sniper Elite 5 لذت برده‌اید، قطعاً این نسخه را هم دوست خواهید داشت.

اگر تازه با این سری آشنا شده‌اید و به دنبال تجربه‌ای از جاسوسی تاکتیکی مانند Metal Gear کلاسیک هستید، حتماً این بازی را امتحان کنید. فقط یادتان باشد: فقط هدشات!