نقد The Alters ؛ مسیر تکامل در سبک بقا
با نقد The Alters همراه باشید. استودیوی 11Bit مدت‌هاست که در عرصه بازی‌های مستقل و سبک بقا نامی شناخته‌شده محسوب می‌شود؛ از زمانی که با بازی This War of Mine نگاه تازه‌ای به ژانر مدیریت و بقا انداخت. این اثر که بر پایه داستانی تاریک و روایت‌محور ساخته شده بود، تجربه‌ای متفاوت از مدیریت پایگاه را به تصویر کشید.
ایده‌های ناب این بازی بعدها در آثار بعدی این استودیو همچون Frostpunk و Frostpunk 2 نیز به کار گرفته شد؛ آثاری که مضامین بقا به هر قیمتی و تصمیمات اخلاقی دشوار را به شکلی عمیق بررسی می‌کردند. به عنوان کسی که تمام این عناوین را تجربه کرده‌ام، باید اذعان کنم که هر کدام به نحوی مرا تحت تاثیر قرار دادند و باعث شدند به توانایی‌های تیم توسعه این استودیو بیش از پیش ایمان بیاورم. با این حال، The Alters مرا کاملا شگفت‌زده کرد. در ادامه نقد The Alters را مطالعه کنید.
نقد The Alters
نقد The Alters ؛ ترکیب خلاقانه فرمول‌های موفق گذشته
برای تحلیل The Alters داشتن شناختی مقدماتی از آثار پیشین استودیوی 11Bit بسیار کمک‌کننده است. چرا که این بازی در واقع ترکیبی از فرمول‌های This War of Mine و Frostpunk به شمار می‌رود: از یک سو مدیریت منابع شدید و پرتنش Frostpunk در آن به چشم می‌خورد و از سوی دیگر تصمیم‌گیری‌های شخصی و انسانی‌تر This War of Mine در قالبی بهبودیافته بازگشته است.
علاوه بر این، The Alters به نوعی نزدیک‌ترین تجربه این استودیو به یک بازی جهان‌باز به شمار می‌آید؛ با گشت‌وگذار سوم‌شخص، صحنه‌های اکشن طراحی‌شده و حتی المان‌هایی از سبک مترویدوانیا که به‌طور پراکنده در بازی گنجانده شده‌اند. بدون تردید، The Alters آمیزه‌ای از تاثیرات سبک‌های مختلف است.
روایت پیچیده و مفهومی هویتی و فلسفی
تمام این سیستم‌ها در دل روایتی علمی-تخیلی، عجیب و در عین حال دراماتیک جای گرفته‌اند؛ داستانی که به مفاهیمی همچون هویت، سرنوشت و حسرت می‌پردازد. برخلاف بازی‌های پیشین استودیو مانند This War of Mine و Frostpunk که داستان‌هایی باز، قابل تفسیر و غیرخطی ارائه می‌دادند، داستان The Alters با جزئیاتی دقیق، حساب‌شده و پیچیده طراحی شده است.
در گذشته، شخصیت‌های اصلی این استودیو بیشتر حکم بوم‌های خالی را داشتند تا بازیکن بتواند خود را بر آن‌ها فرافکنی کند؛ اما قهرمان The Alters یعنی “یان دولسکی”، شخصیتی تعریف‌شده، قابل باور و همذات‌پنداری‌برانگیز است. در واقع، هر نسخه متفاوت او نیز همین ویژگی را دارد.
رزیدنت اویل رکوییم ؛ رزیدنت اویل ۹
تجربه‌ای نوآورانه در سبک بقا
دقایق ابتدایی بازی به خوبی تفاوت آن با دیگر آثار استودیو را آشکار می‌سازد. دوربین به چهره خوابیده یان دولسکی نزدیک می‌شود؛ در حالی که روایتی در پس‌زمینه درباره اشتباهات و مسیر زندگی او می‌شنویم و نورهای قرمز چهره لرزان او را روشن کرده‌اند.
دولسکی عضوی از پروژه‌ای به نام “پروژه دالی” است؛ مأموریتی که هدفش کشف و استخراج ماده فوق‌العاده کمیابی به نام “رپیدیوم” می‌باشد. عنصری که وجودش در چندین صفحه کوانتومی به اثبات رسیده و کاربری‌های بالقوه فراوانی برای آن متصور شده‌اند.
اما این خوش‌بینی خیلی زود رنگ می‌بازد. چرا که آن نورهای قرمز در واقع بخشی از سیستم هشدار کشتی هستند: کشتی در سیاره‌ای سرشار از رپیدیوم سقوط می‌کند و کل خدمه به جز یان دولسکی جان می‌بازند.
یان، تک و تنها، با یک پایگاه سیار و منابع سیاره باید برای بقا تلاش کند. در نهایت او مجبور می‌شود تیمی جدید بسازد؛ تیمی متشکل از “آلتر”ها: کلون‌هایی از خودش که هر یک زندگی متفاوتی را تجربه کرده‌اند و تنها به لطف قدرت رپیدیوم ممکن شده‌اند.
شخصیت‌پردازی خیره‌کننده آلترها
بازیکن کنترل یان دولسکی را به عهده دارد، اما همچنین می‌تواند بر آلترهای او فرمان دهد؛ آلترهایی که بر اساس حرفه‌هایشان شناخته می‌شوند: یان تکنسین، یان دانشمند و… .
این کلون‌ها به واسطه مسیرهای مختلف زندگی خود به این حرفه‌ها رسیده‌اند. به طور مثال، “یان تکنسین” در برابر پدر آزارگرش ایستادگی کرده، در حالی که یان اصلی خانه را ترک کرده و هرگز بازنگشته است. بنابراین، هر آلتر قابلیت‌ها و مزایای خاص خود را دارد که کارایی‌اش در وظایف گوناگون را تعیین می‌کند و به چرخه بقا ابعاد تازه‌ای می‌بخشد.
نکته جالب اینکه شخصیت‌پردازی این آلترها نیز بی‌نقص است. اگرچه از لحاظ عملکردی مشابه کارگران و مهندسان Frostpunk عمل می‌کنند، اما ویژگی‌های شخصیتی آن‌ها تاثیراتی نامحسوس اما مهم بر روند بازی دارند.
همه آن‌ها “یان دولسکی” هستند، اما تفاوت در مسیر زندگی‌شان باعث شکل‌گیری آرزوها، نگرانی‌ها، باورها و حتی میزان تحمل متفاوت نسبت به کار شده است. برای مثال، برخی آلترها کار معتادند و شیفت‌های طولانی را تاب می‌آورند، در حالی که برخی دیگر واکنش منفی نشان می‌دهند. این ویژگی‌ها تصادفی نیستند؛ بلکه ریشه در گذشته، شغل یا نظام ارزشی هر آلتر دارند و از دل دیالوگ‌ها قابل برداشت‌اند.
شبیه‌سازی اجتماعی عمیق و تاثیرگذار
نتیجه این ترکیب منحصربه‌فرد گیم‌پلی و روایت، شبیه‌سازی اجتماعی غیرمنتظره و قدرتمندی است. انتخاب‌های بازیکن، چه در مقیاس کوچک و چه در سطح کلان، می‌تواند اثر پروانه‌ای گذاشته و روایت کلی یا حتی لحظه‌به‌لحظه بازی را تغییر دهد.
برای نمونه، اگر برخلاف باور یکی از آلترها عمل کنید، ممکن است سر به شورش بردارد، ساعات کاری خود را کاهش دهد و مجبور شوید با او صحبت کنید، هدیه بدهید یا حتی با او بیلیارد بازی کنید تا روحیه‌اش بهبود یابد.
به عبارت دیگر، تصمیم‌های شما صرفاً بر روی دیالوگ یا کات‌سین‌ها تاثیر نمی‌گذارد؛ بلکه می‌تواند تجربه کلی بازی را به کلی دگرگون سازد. در برخی زمینه‌ها حتی از بهترین نقش‌آفرینی‌های داستان‌محور نیز پیشی می‌گیرد؛ نکته‌ای که کمتر از یک بازی مدیریتی و بقا انتظار می‌رود.
خوشبختانه این نقاط قوت به قیمت کیفیت سایر بخش‌های گیم‌پلی به دست نیامده‌اند.
گیم‌پلی خلاقانه و فراتر از انتظار
گیم‌پلی The Alters به شکلی استادانه با روایت در هم تنیده است. مشابه Frostpunk، بازیکن باید منابع خاص سیاره را شناسایی کرده و با ابزار مناسب استخراج نماید. اما برخلاف Frostpunk، این منابع از طریق گشت‌وگذار سوم‌شخص و با کمک تجهیزاتی همچون قلاب صخره‌نوردی یا سلاح نیمه‌دستی برای مقابله با ناهنجاری‌های خطرناک به دست می‌آیند.
این یک تکامل جاه‌طلبانه برای فرمول بقا در آثار استودیوی 11Bit محسوب می‌شود. هرچند هنوز کامل نیست کنترل یان دولسکی گاهی خشک و ناهماهنگ است و در برخی محیط‌ها گیر می‌کند اما قابل قبول و راضی‌کننده است.
کشف منبعی جدید، ساخت پایگاهی تازه و اتصال آن به پایگاه اصلی با استفاده از دکل‌ها که خود به معماهای محیطی جذابی بدل می‌شوند؛ احساس دستاورد حقیقی را منتقل می‌کند. حس نمی‌کنید صرفا با چند کلیک کاری انجام داده‌اید؛ بلکه واقعاً برای پیشرفت زحمت کشیده‌اید.
فراتر از بخش سوم‌شخص، The Alters همان چرخه گیم‌پلی آشنای طرفداران 11Bit را حفظ کرده است: مدیریت منابع، تصمیم‌گیری درباره ارتقاهای بزرگ یا صرف منابع برای بهبودهای کوچک‌تر همچون ساخت خوابگاه دوم برای آلترها یا سالنی برای بهبود روحیه آن‌ها. تنش این تصمیم‌گیری‌ها همچنان پررنگ است، همانند Frostpunk یا This War of Mine. با این حال باید اشاره کرد که بازی نسبت به آن عناوین آسان‌تر است؛ چه خوب و چه بد.
جمع‌بندی نقد The Alters ؛ یک دستاورد بزرگ برای 11Bit Studios
سخت است بیشتر از این درباره کیفیت The Alters سخن گفت بدون آن که تجربه برایتان لوث شود؛ این بازی از آن دست آثاری است که بهتر است با ذهنی باز و بدون پیش‌داوری به سراغش رفت.
آنچه اما انکارناپذیر است، نوآوری، روایت هوشمندانه و ساختار گیم‌پلی رضایت‌بخش و فراتر از سبک‌های مرسوم در این اثر است.
The Alters گامی بزرگ برای استودیوی 11Bit به حساب می‌آید؛ گامی که نقاط قوت این استودیو را در قالبی تازه به نمایش می‌گذارد و یکی از بهترین تجربه‌های گیمینگ امسال را رقم می‌زند.
